بیماری دکورون ، یک اختلال پیشرونده‌ی بافت همبند است که باعث ضخیم شدن و سفتی بافت زیر پوست کف دست می‌شود. این بیماری اغلب باعث خم شدن انگشتان به سمت کف دست می‌شود و در نتیجه، دامنه حرکت دست محدود می‌گردد. در این مقاله، به بررسی علل، علائم، روش‌های تشخیص و درمان بیماری دکورون می‌پردازیم.
در مورد بیماری دکوروان چه می دانید؟
این بیماری با حرکت انگشت شصت تشدید می شود درمان اولیه آن آتل شصت(Thumb spica splint) و تجویز داروهای ضد التهابی است از درمانهای دیگر تزریق کورتیکواستروئید در غلاف تاندون را می توان نام برد که در مواردی موثر است اگر هیچکدام از درمانهای فوق موثر واقع نشد می توان بیماری را بروش جراحی درمان کرد جراحی این بیماری با حسی موضعی و بصورت سرپایی قابل درمان است.
بیشتر بخوانید :تومور گلوموس ناخن چیست
علل بیماری دکورون
علت دقیق بیماری دکورون هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در بروز آن دارند. برخی از عوامل مؤثر عبارتند از:
- ژنتیک: سابقه خانوادگی این بیماری یکی از مهم‌ترین عوامل خطر محسوب می‌شود.
- سن و جنسیت: بیشتر در مردان بالای 50 سال دیده می‌شود.
- عوامل محیطی: کشیدن سیگار، مصرف زیاد الکل و برخی مشاغل که نیاز به استفاده مکرر از دست دارند، ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند.
- بیماری‌های مرتبط: ابتلا به دیابت و صرع نیز می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
علائم بیماری دکورون
بیماری دکورون به تدریج پیشرفت می‌کند و در مراحل اولیه ممکن است هیچ علامت خاصی نداشته باشد. با گذشت زمان، علائم زیر ظاهر می‌شوند:
- ضخیم شدن بافت کف دست: اولین علامت معمولاً به صورت یک برآمدگی کوچک و سفت در کف دست ظاهر می‌شود.
- تغییر در حالت دست: به مرور زمان، انگشتان به ویژه انگشت کوچک و انگشت حلقه به سمت کف دست خم می‌شوند.
- کاهش دامنه حرکتی: بیمار ممکن است نتواند دست خود را به طور کامل باز کند.
- درد و ناراحتی: در موارد نادر، درد و ناراحتی نیز ممکن است تجربه شود.
تشخیص بیماری دکورون
تشخیص این بیماری عمدتاً بر اساس معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی بیمار انجام می‌شود. پزشک ممکن است با لمس بافت کف دست و بررسی دامنه حرکتی انگشتان، بیماری را تشخیص دهد. در برخی موارد، تصویربرداری مانند اولتراسوند برای ارزیابی میزان آسیب به بافت‌ها استفاده می‌شود.
روش‌های درمان بیماری دکورون
درمان بیماری دکورون به شدت علائم و میزان پیشرفت بیماری بستگی دارد. روش‌های درمانی مختلفی وجود دارد که شامل:
- درمانهای غیرجراحی:
- فیزیوتراپی: تمرینات کششی و تقویت‌کننده می‌تواند به حفظ دامنه حرکتی کمک کند.
- تزریق کورتیکواستروئید: در برخی موارد، تزریق داروهای ضد التهابی می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
- درمانهای جراحی:
- فاسیوتومی: در این روش، بافت ضخیم شده بریده می‌شود تا انگشتان بتوانند آزادانه حرکت کنند.
- فاسکتومی: در موارد پیشرفته‌تر، کل بافت ضخیم شده برداشته می‌شود.
- درمانهای جدید:
- تزریق آنزیم کلاژناز: این روش جدیدتر است و آنزیم‌ها به طور مستقیم به بافت سفت شده تزریق می‌شوند تا آن را نرم کرده و دامنه حرکتی را بهبود بخشند.
- لیزر درمانی: برخی مطالعات نشان می‌دهد که استفاده از لیزر می‌تواند به کاهش سفتی و بهبود حرکت انگشتان کمک کند.
پیشگیری و مدیریت بیماری دکورون
پیشگیری قطعی برای بیماری دکورون وجود ندارد، اما با رعایت برخی نکات می‌توان پیشرفت بیماری را کنترل کرد:
- ترک سیگار و کاهش مصرف الکل
- حفظ فعالیت بدنی و انجام تمرینات کششی منظم
- مدیریت بیماری‌های مرتبط مانند دیابت